Podczas wydarzenia zorganizowanego przez niemiecki rząd federalny w Brukseli (23 stycznia) federalna minister ds. badań Bettina Stark-Watzinger stwierdziła, że potrzebne są wspólne działania, jeśli UE ma być na równych warunkach z USA i Chinami w zakresie rozwoju i wdrażania sztucznej inteligencji .
„Niemcy są gotowe wziąć na siebie odpowiedzialność, zwłaszcza wraz z Francją i Polską, w formacie Trójkąta Weimarskiego” – stwierdził Stark-Watzinger w pisemnej odpowiedzi na pytania zadane przez Science|Business.
Trójkąt Weimarski powstał w 1991 r., kiedy te trzy kraje zgodziły się współpracować w kwestiach europejskich, a Francja i Niemcy pomogły Polsce w przejściu od reżimu komunistycznego, który właśnie upadł. Model ten można by zastosować ponownie, ale tym razem także z Polską na czele, będącą najbogatszym z państw członkowskich UE, które dołączyły do bloku po 2004 roku.
UE odegrała drugorzędną rolę w branży internetowej, wnosząc bardzo niewielki znaczący wkład w wyszukiwarki, media społecznościowe i inne platformy internetowe służące rozrywce i zakupom. Sztuczna inteligencja może być drugą szansą dla unijnego sektora technologicznego. „Daliśmy sobie teraz kolejną szansę, więc nie dajmy się zwieść, bądźmy kierowcami” – powiedział Stark-Watzinger.
Francuska minister ds. badań Sylvie Retailleau powiedziała, że celem Trójkąta Weimarskiego jest kształtowanie wspólnego strategicznego podejścia do sztucznej inteligencji. „UE musi być zdolna do samodzielnego opracowywania i wdrażania sztucznej inteligencji” – powiedział Retailleau delegatom konferencji za pośrednictwem łącza wideo we wtorek. UE powinna również przyciągać największe talenty z całego świata i zapewniać odpowiedzialne wykorzystywanie opracowywanych przez nią technologii sztucznej inteligencji – dodała.
Pogląd ten podzielał Stark-Watzinger. „Musimy zrobić jeszcze więcej, aby uczynić Europę atrakcyjną dla najnowocześniejszych badaczy, przekonując ich do pozostania lub przyjazdu do Europy z całego świata”.
UE finansuje projekty badawcze w zakresie sztucznej inteligencji za pośrednictwem swojego programu ramowego w zakresie badań naukowych i innowacji „Horyzont Europa” i jego poprzednika „Horyzont 2020”. Finansowanie sztucznej inteligencji jest również dostępne w ramach programu „Cyfrowa Europa”.
Obecny wieloletni budżet UE przeznacza znaczne zasoby na projekty w tej dziedzinie, podczas gdy Parlament Europejski, Rada i Komisja pracują nad ostatecznym porozumieniem w sprawie ustawy o sztucznej inteligencji, pierwszego na świecie rozporządzenia dotyczącego sztucznej inteligencji.
Komisja Europejska planuje także przeznaczyć fundusze na nową inicjatywę mającą na celu przyspieszony dostęp start-upów zajmujących się sztuczną inteligencją do europejskich komputerów o wysokiej wydajności w celu szkolenia ich modeli. Inicjatywa została po raz pierwszy ogłoszona przez przewodniczącą Komisji Ursulę von der Leyen w jej przemówieniu o stanie Unii we wrześniu 2023 r., ale oczekuje się, że zostanie wdrożona jutro.
Chociaż Niemcy mają już krajowy plan działania dotyczący sztucznej inteligencji, inwestycje UE w badania i rozwój mogą uzupełniać wysiłki „państw członkowskich, które same nie są w stanie osiągnąć postępu” – stwierdziła Stark-Watzinger.
Instytucje UE i państwa członkowskie mogłyby jednak ściślej współpracować, aby kształtować wpływ tej technologii na blok. „Jak zawsze na początku przełomu technologicznego mamy wyjątkową szansę, możemy ją aktywnie kształtować i życzę sobie, abyśmy zrobili to razem tutaj, w Europie” – powiedziała.
Ryszard Pregiel prof. nadzw. dr hab. inż, elektronik i matematyk, habilitacja w zakresie automatyki i robotyki (Politechnika Wrocławska, 1979). Odbył kilka długoterminowych staży naukowych i zawodowych za granicą m.in. w Massachusetts Institute of Technology, Wyższej Moskiewskiej Szkole Technicznej im. Baumana, Bell Telephone Laboratories (USA) i Control Data Corporation (USA). Jest autorem i współautorem podręczników akademickich, książek i licznych artykułów naukowych. Pracę naukowo-dydaktyczną rozpoczął (1961) w Politechnice Wrocławskiej. Następnie pracował w Uniwersytecie Śląskim, Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach i Akademii WSB w Dąbrowie Górniczej, pełniąc szereg funkcji m.in. kierownika katedry informatyki, dziekana Wydziału Informatyki i prorektora ds. nauki.
W całym okresie swojej kariery zawodowej łączył działalność naukowo-dydaktyczną z pracą w przemyśle, m.in. pełnił funkcję dyrektora Instytutu Systemów Sterowania, naczelnego dyrektora Centrum Naukowo-Produkcyjnego Systemów Sterowania w
Katowicach, prezesa Zrzeszenia Przemysłu Automatyki i Aparatury Pomiarowej MERA w Warszawie, prezesa zarządu spółki Investel International i wiceprezesa Radomskiej Wytwórni Telekomunikacyjnej S.A. Jest autorem wielu rozwiązań konstrukcyjnych i projektów technologicznych. W latach 1985-1990 był podsekretarzem stanu w Komitecie Nauki i Postępu Technicznego odpowiedzialnym za gospodarkę Centralnym Funduszem Wspomagania Wdrożeń. Jest członkiem wielu komitetów, stowarzyszeń i redakcji naukowo-technicznych m.in. był przez dwie kadencje członkiem Komitetu Informatyki PAN, członkiem Komitetu Badań Kosmicznych PAN i prezesem Stowarzyszenia Inżynierów Telekomunikacji. Za swą działalność został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką Zasłużony dla Województwa Śląskiego oraz wyróżniony szeregiem nagród, w tym międzynarodowych, i tytułem Honorowego Złotego Inżyniera.